Ξεχάσαμε ότι η χώρα είναι υπερχρεωμένη

Του Γιώργου Σαββίδη

Η Ελληνική οικονομία έκανε σημαντικά βήματα τα τελευταία χρόνια. Η ανεργία μειώθηκε, τα κόκκινα δάνεια έχουν επίσης μειωθεί, οι επενδύσεις αυξήθηκαν και οι εξαγωγές ανεβαίνουν. Η εικόνα είναι καλύτερη οδηγώντας τους οίκους αξιολόγησης σε υψηλότερες βαθμολογίες.

Όμως, η χώρα συνεχίζει να είναι η πλέον υπερχρεωμένη στην ΕΕ, οι νέοι συνεχίζουν να μεταναστεύουν, ο πληθυσμός μειώνεται, το εμπορικό ισοζύγιο μεγαλώνει, η εκκαθάριση των κόκκινων δανείων δημιουργεί κοινωνικές αναταράξεις, οι επενδύσεις είναι πολύ λίγες και για οποιαδήποτε επένδυση χρειάζεται πολιτική στήριξη.

Δεν υπάρχει σοβαρή βιομηχανία, η ενεργειακή εξάρτηση από εισαγωγές είναι μεγάλη, τα εισοδήματα είναι πολύ χαμηλά και μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού είναι φτωχοποιημένο, ιδιαίτερα μετά την ενεργειακή κρίση και τον πληθωρισμό από το καλοκαίρι του 2021 και την άνοδο των επιτοκίων από το καλοκαίρι του 2022.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει αντίφαση. Η χώρα έπιασε πάτο με κατώτατο σημείο το 2018. Έκτοτε έκανε κάποια πρόοδο. Το να ανέβεις λίγο πιο πάνω από τον πάτο, δεν σημαίνει ότι διόρθωσες τα προβλήματα. Σημαίνει ότι έκανες κάποια πράγματα σωστά. Βεβαίως, μπορούμε να πούμε ότι έγιναν πολλά σωστά γιατί επετεύχθη βελτίωση εν μέσω αλλεπάλληλων κρίσεων.

Το ξεκόλλημα από τον πάτο και η αποτελεσματική διαχείριση των κρίσεων, δημιούργησε ένα αίσθημα ευφορίας. Ήρθε και η συνήθεια να περιμένουμε εκλογές κάθε τρία χρόνια αντί τα συνταγματικά τέσσερα.

Δυστυχώς για τους πολίτες, η Ελληνική οικονομία συνεχίζει να διατηρεί τα γνωστά προβλήματα της. Ο νέος ικανός παραγωγικός πληθυσμός έφυγε στο εξωτερικό και ο εναπομείνας γερνά γρήγορα. Δηλαδή, δεν υπάρχουν νέοι να υποστηρίξουν τις συντάξεις και τα ιατροφαρμακευτικά των συνταξιούχων. Οι κάτοικοι είναι υπερχρεωμένοι, ενώ ένας στους τέσσερεις εργαζόμενους αμείβεται με τον κατώτατο μισθό.

Η κυβέρνηση, λόγω των αλλεπάλληλων κρίσεων, δεν  μπόρεσε να επιφέρει αναγκαιότατες χρονίζουσες διαρθρωτικές αλλαγές. Επίσης, επιδόθηκε και σε πολιτική επιδομάτων. Ευτυχώς, τόσο τα επιδόματα όσο και οι προεκλογικές εξαγγελίες της κυβέρνησης βρίσκονται εντός των ορίων και αντοχών της οικονομίας.

Από την άλλη, η αντιπολίτευση γενικά τάζει. Έχουν εξαλείψει δάνεια και φόρους. Οι τιμές σε τρόφιμα και καύσιμα θα καταρρεύσουν. Τα πανεπιστήμια θα ξεπεράσουν το Χάρβαρντ και την Οξφόρδη. Ο κατώτατος μισθός θα ανταγωνίζεται αυτόν του Λουξεμβούργου, το ίδιο και οι συντάξεις. Τα νοσοκομεία θα είναι επιπέδου Massachussetts General και New York Memorial.

Με προεκλογικές εξαγγελίες δεν διορθώνονται τα πράγματα. Χειροτερεύουν. Ακόμα και η δημοσιοποίηση τους βλάπτει την χώρα. Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που η χώρα δεν έφτασε την επενδυτική βαθμίδα, γεγονός που στοιχίζει σε τόκους επί του χρέους και λιγότερες επενδύσεις.

Σκεφτείτε τι μπορεί να συμβεί χωρίς σταθερή κυβέρνηση ή με οικονομικές παροχές τύπου Σύριζα, ΚΚΕ και Πασόκ. Θα συζητούμε πάλι, αν τους επόπτες των δανειστών θα τους λέμε τρόικα ή θεσμούς και αν θα πηγαίνουν οι υπουργοί στο Χίλτον να τους συναντήσουν αντί να πηγαίνουν αυτοί στα υπουργεία…

Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα Athenian Herald εκφράζουν τους συγγραφείς τους. Η Athenian Herald δεν φέρει καμία ευθύνη για τις απόψεις που εκφράζονται μέσω της ιστοσελίδας.