Τι σημαίνει για την οικονομία της Ινδίας η αύξηση του πληθυσμού;

Του Κώστα Δημητρόπουλου

Η Ινδία εκτιμάται ότι ξεπέρασε την Κίνα σε πληθυσμό. Αναμενόμενο αλλά και ανησυχητικό.

Αναμενόμενο διότι το 1979 η κοντόφθαλμη Μαοϊκή Κίνα επιβάλλει την πολιτική ενός παιδιού ανά οικογένεια, πολιτική η οποία ανεστράφη το 2016 “αφήνοντας” τις οικογένειες να έχουν 2 παιδιά. Το 2021 το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας χαλάρωσε περαιτέρω την πολιτική του, “αφήνοντας” τις οικογένειες να έχουν 3 παιδιά. Στην Ινδία, από την άλλη, δεν έχει υπάρξει παρόμοια πολιτική.

Ανησυχητικό διότι η Ινδία είναι από τις πλέον φτωχές χώρες του κόσμου. Μα πως είναι δυνατόν η 3^η πλουσιότερη χώρα σε όρους αγοραστικής δύναμης ΑΕΠ ($9,3τρις το 2021) να είναι όντως τόσο «φτωχή»;

Δεν πρέπει να μας ξεγελούν τα μεγέθη. Πρέπει όλα να τα βλέπουμε συγκριτικά, οπότε σας παρουσιάζουμε παρακάτω την εικόνα της οικονομίας όπως έχει:

(α) Σε όρους πληθυσμού, υπολογίζεται ότι ξεπέρασε τα 1,428δις το 2022, με το 32% του πληθυσμού να ανήκει στις ηλικιακές ομάδες των 0-14 ετών ή άνω των 65. Το υπόλοιπο 68% απαριθμεί περίπου 1δις και το εργατικό δυναμικό είναι 480εκ (2^οστον κόσμο το 2021), με την ανεργία να αγγίζει το 6% το 2021 και την ανεργία των νέων το 28,3%. Το 2020 η μέση ηλικία του πληθυσμού ήταν 28,7 έτη (28 για τους άντρες και 29,5 για τις γυναίκες).

(β) Ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι κοντά στο 0,7% σε ετήσια βάση, δηλαδή περίπου 7εκ. περισσότερες γεννήσεις από θανάτους ανά έτος.

(γ) Το dependency ratio (ή ποσοστό εξάρτησης) σε άλλες ηλικιακές ομάδες προκειμένου να «τα βγάλεις πέρα» βρίσκεται στο 48,1%. Ενδεικτικά στην Ελλάδα είναι 57,7%.

(δ) Το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ ήταν $6.600 το 2021. Ενδεικτικά στην Ελλάδα ήταν $29.500.

(ε) Το ΑΕΠ προέρχεται κατά περίπου 15% από αγροτικές δραστηριότητες, 23% από μεταποίηση και 62% από υπηρεσίες.

(στ) Το ΑΕΠ σε όρους προσέγγισης δαπάνης (δηλαδή μετρούμενο ως προς την τελική χρήση των προϊόντων και υπηρεσιών) προέρχεται κυρίως από την τελική κατανάλωση των νοικοκυριών (59%) και δευτερευόντως από τις επενδύσεις σε πάγια κεφάλαια (29%). Το 100% συμπληρώνεται από την κατανάλωση του δημοσίου (11%) και τις επενδύσεις σε αποθέματα (4%).

(ζ) Ωραία τα παραπάνω ποσοστά, όμως σε ποιους τομείς της οικονομίας εργάζεται ο πληθυσμός της Ινδίας; Λοιπόν, το 47% εργάζεται σε αγροτικές δραστηριότητες, το 22% στην μεταποίηση και το 31% σε υπηρεσίες.

Και μπαίνουμε στο καυτό ζήτημα της φτώχειας:

(η) Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, το 22% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από τα επίπεδα φτώχειας.

(θ) Ο συντελεστής Gini (ή Gini Index coefficient) ήταν 35,7% το 2019, δηλαδή η Ινδία κατατάχθηκε 91^η στον κόσμο εκείνο το έτος. Τι μετράει αυτός ο δείκτης; Μετράει την οικονομική ισότητα σε μια χώρα, με το 0 να αντιπροσωπεύει την μεγαλύτερη ανισότητα και το 1 την μεγαλύτερη ισότητα.

Θα σκέφτεστε ότι πρόκειται για απλά στατιστικά. Στην πραγματικότητα παρουσιάζεται είτε ένα ζοφερό μέλλον είτε μια τρομερή ευκαιρία για τις μελλοντικές κυβερνήσεις της Ινδίας.

Είτε θα καταφέρουν να κάνουν ένα πραγματικό “leap forward”, εκσυγχρονίζοντας τις βιομηχανίες, αλλάζοντας το ενεργειακό μείγμα και βελτιώνοντας το εκπαιδευτικό σύστημα μεταξύ άλλων, είτε θα παραμείνουν μια χώρα που βασίζει την οικονομία της στις υπηρεσίες outsourcing υπέρ των υπόλοιπων μεγάλων οικονομίων, παρέχοντας υποτυπώδη υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση στον λαό.

Με πληροφορίες από: ΕΛΣΤΑΤ, CIA Factbook, NPR, BBC,

Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα Athenian Herald εκφράζουν τους συγγραφείς τους. Η Athenian Herald δεν φέρει καμία ευθύνη για τις απόψεις που εκφράζονται μέσω της ιστοσελίδας.