Το δικαίωμα της άποψης και η αριστερά

Του Γιώργου Σαββίδη

Οι αντιδράσεις πολλών αριστερών ακόμα και υποψηφίων βουλευτών του Σύριζα, κατά του Δ. Σαββόπουλου, είναι το τελευταίο επεισόδιο σε μια μακρά σειρά γεγονότων που σκιαγραφούν την Ελληνική αριστερά.

Η δημοκρατία στην σύγχρονη εποχή είναι το πολίτευμα των δυτικών χωρών, δηλαδή της Δυτικής Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και της Ωκεανίας. Σε αυτές προστέθηκαν και μερικές άλλες, μεταξύ των οποίων Ινδία, Ιαπωνία, Ν. Κορέα και οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που ανήκαν στο Σοβιετικό μπλοκ.

Η δημοκρατία απαιτεί ψηφισμένο σύνταγμα, ελεύθερες και αδιάβλητες εκλογές, σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα (ελευθερίας της άποψης, εκλέγειν και εκλέγεσθαι, συνάθροισης, συνεταιρισμού, ιδιοκτησίας) και ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Στα βασικά ατομικά δικαιώματα της ισότητας και ισονομίας έχουν προστεθεί το δικαίωμα στην εργασία και τα εργατικά δικαιώματα, την παιδεία, την υγεία και την αξιοπρεπή διαβίωση, αλλά και της ελευθερίας στην ενημέρωση και διακίνηση ιδεών και η προστασία του τύπου και των μέσων ενημέρωσης.

Οι προαναφερθείσες χώρες διαθέτουν αυτά τα χαρακτηριστικά και εγγυώνται τα δικαιώματα των πολιτών τους.

Η πορεία από απολυταρχικά και αυταρχικά καθεστώτα στις σύγχρονες δημοκρατίες ήταν δύσκολη και αιματηρή. Η αριστερά έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη αυτή. Άλλωστε ο όρος «αριστερά» ανάγει την γέννηση του στην Γαλλική Επανάσταση. Η αριστερά (ριζοσπάστες, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες, εργατικοί κ.λπ.) πρωτοστάτησε τον 20^ο αι. στους αγώνες υπέρ των συνθηκών εργασίας, του σεβασμού του ατόμου, της ελευθερίας της άποψης, της ελεύθερης πρόσβασης στην παιδεία και την υγεία κ.λπ.

Τα κομμουνιστικά κόμματα είχαν σημαντική επιρροή στις Ευρωπαϊκές χώρες και σε πολλές ηγούνταν των εργατικών – αριστερών κινημάτων, παίρνοντας ώθηση από την κατάληψη της εξουσίας από τους Μπολσεβίκους στην Ρωσία. Η συνεργασία της ΕΣΣΔ (Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών) του Στάλιν με τους Ναζί και τον Χίτλερ προκάλεσε ρωγμές στα κομμουνιστικά κόμματα. Η ανάγκη να ηττηθεί ο φασισμός έδωσε προσωρινό συγχωροχάρτι στον Στάλιν. Τα αριστερά κόμματα γενικά, ανάμεσα τους και τα κομμουνιστικά της Δυτικής Ευρώπης (περιλαμβανομένων και των μεγάλων της Γαλλίας και της Ιταλίας), με το τέλος του Β’ΠΠ ακολούθησαν εθνικές γραμμές και απομακρύνθηκαν από την ΕΣΣΔ και τις επιταγές της.

Η Ευρωπαϊκή αριστερά του 20^ουαι., σε όλες της τις εκφάνσεις, υποστήριξε τις αρχές της ελευθερίας, τον σεβασμό στον άνθρωπο και την ανοχή στην διαφορετικότητα. Τόσο στον Μεσοπόλεμο όσο και Μεταπολεμικά, υπήρξε ιδιαίτερα δραστήρια στην προώθηση αυτών των ιδεών. Ενστερνίστηκε και πήγε παρακάτω τις ιδέες του φιλελευθερισμού, δίνοντας έμφαση στα δικαιώματα των εργαζομένων. Ταυτόχρονα εξελίχθηκε με τις συνθήκες και ανταποκρίθηκε στις εκάστοτε ανάγκες. Οι ριζοσπάστες έγιναν σοσιαλιστές, οι κομμουνιστές έγιναν ευρω-κομμουνιστές, οι σοσιαλιστές και οι ευρω-κομμουνιστές έγιναν σοσιαλδημοκράτες ή κεντρο-αριστεροί κ.λπ.

Τα διάφορα ρεύματα της αριστεράς είχαν πάντα και συνεχίζουν να έχουν διαφορές μεταξύ τους˙ συχνά έντονες και προκαλούσαν οξείες αντιπαραθέσεις. Πάντα όμως υποστήριζαν το δικαίωμα των άλλων να έχουν την δική τους άποψη και ουδέποτε το αμφισβητούσαν. Αντίθετα, το δικαίωμα στην διαφορετική άποψη ήταν και είναι κεντρικό χαρακτηριστικό, όχι μόνο των φιλελεύθερων, αλλά και των αριστερών. Επίσης, τα αριστερά κόμματα, παρά τις θέσεις τους υπέρ της αδελφοσύνης των λαών, υποστηρίζουν σθεναρά τα συμφέροντα της χώρας τους, πολλές φορές με εθνικιστικό σθένος.

Η Ελληνική αριστερά αποτέλεσε και αποτελεί σπάνια εξαίρεση. Με το τέλος του Β’ΠΠ ξεκίνησε ένοπλο αγώνα για να παρασύρει την χώρα στο Ανατολικό Μπλοκ ή, κατ’ ελάχιστο, να αποσπάσει τις βόρειες περιοχές και να τις παραδώσει στις βόρειες κομμουνιστοκρατούμενες χώρες. Απ’ ότι δείχνουν τα ιστορικά ντοκουμέντα, αυτή την απόφαση την πήραν μόνοι τους, δηλαδή δεν ήταν κάποια επιταγή του Στάλιν ή της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Μετά την Μεταπολίτευση, επικεντρώθηκαν στον έλεγχο των ιδεών και την καταστροφή της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Κατηγορούν την χώρα τους στο εξωτερικό, χρησιμοποιώντας ακόμα και ψέματα. Προτείνουν να μην εξοπλιζόμαστε και «να το ρισκάρουμε με την Τουρκία». Ενδιαφέρονται μόνο για την εξουσία, κάθε λογής εξουσία, μικρή ή μεγάλη και κυνηγούν τον στόχο ανεξαρτήτως στόχου. Κρατούν σε ομηρία τα πανεπιστήμια και οδήγησαν σε πτώχευση όλες τις μεγάλες κρατικές και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Επιτίθενται συστηματικά σε όποιον διαφωνεί μαζί τους ή εκφράζει άποψη που δεν τους βολεύει.

Οι αήθεις επιθέσεις κατά του Σαββόπουλου είναι η καθημερινή πρακτική τους και αναμενόμενη. Τον εκθείαζαν όσο θεωρούσαν ότι η δημιουργικότητα του τους εξυπηρετούσε, τον λοιδορούν τώρα που εκφράστηκε υπέρ των πολιτικών τους αντιπάλων. Το κάνουν κάθε μέρα, όλη μέρα και οργανωμένα, σε όλα τα κοινωνικά φόρα.

Η αυτοαποκαλούμενη αριστερά στην Ελλάδα, δεν είναι αριστερά. Οι απόψεις και οι πρακτικές της δεν συμβαδίζουν με τις παραδόσεις της Ευρωπαϊκής αριστεράς. Είναι οπισθοδρομικές. Το κάλεσμα του Α. Τσίπρα προς τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, ίσως δείχνει προς τα που ρέπουν.

Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα Athenian Herald εκφράζουν τους συγγραφείς τους. Η Athenian Herald δεν φέρει καμία ευθύνη για τις απόψεις που εκφράζονται μέσω της ιστοσελίδας.