Πως να αποφευχθεί ο πόλεμος με την Κίνα

Της Ηλιάνας Θέμελη

Πολλοί υποστηρίζουν ότι η Δύση, στο σύνολό της, απέτυχε να αποτρέψει τον Πούτιν από την εισβολή στην Ουκρανία ως αποτέλεσμα της έλλειψης αποφασιστικότητας και της απροθυμίας να παράσχει στο Κίεβο επαρκή οπλισμό πριν από το ξέσπασμα του πολέμου. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι κλειδί για την αποτροπή της επίθεσης από την Κίνα στην Ταϊβάν είναι να είναι πιο επιθετική απέναντι στο Πεκίνο και να παράσχει γρήγορα στην Ταϊπέι βαρέα όπλα.

Η πραγματικότητα είναι σχεδόν το ακριβώς αντίθετο και αν μια τέτοια σκέψη μετατραπεί σε επίσημη πολιτική των ΗΠΑ, οι πιθανότητες πολέμου θα είναι υψηλότερες, όχι χαμηλότερες, για την Ταϊβάν.

Ένα από τα θεμελιώδη προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ΗΠΑ στο να αποτρέπουν αποτελεσματικά τους αντιπάλους τους από συγκεκριμένες ενέργειες είναι ο ορισμός του όρου "αποτροπή". Το λεξικό Merriam Webster ορίζει τη ρίζα της λέξης "αποτροπή" ως "παραμερίζω, αποθαρρύνω ή αποτρέπω από το να ενεργήσω". Έχουμε αγνοήσει το πρώτο τμήμα αυτού του ορισμού σχεδόν εξ ολοκλήρου, επιλέγοντας αντ' αυτού να τηρούμε με ζήλο την τελευταία φράση. Η αποτροπή ενός αντιπάλου θα μπορούσε να επιτευχθεί με ένα ευρύ φάσμα διπλωματικών και οικονομικών εργαλείων -το "αποτρέψει από το να ενεργήσει" έχει καταλήξει να σημαίνει σχεδόν αποκλειστικά στρατιωτικά μέσα.

Πολλοί πιστεύουν ότι αν οι ΗΠΑ ήταν πιο πρόθυμες να παράσχουν επιθετικά όπλα μεγάλης κλίμακας στην Ουκρανία, αυτό θα απέτρεπε τον Πούτιν από την εισβολή τον Φεβρουάριο του 2022. Οι ίδιοι ειδήμονες πιστεύουν ότι ο καλύτερος τρόπος για να αποτραπεί μια κινεζική εισβολή στην Ταϊβάν είναι να "διορθωθεί" το λάθος της Ουκρανίας και να εξοπλιστεί τώρα η Ταϊβάν "μέχρι τα δόντια" το συντομότερο δυνατό.

Ο ισχυρισμός τους είναι σαφής: παρέχοντας αρκετή υποστήριξη και όπλα στην Ταϊβάν, το Πεκίνο θα αποτραπεί από το να προσπαθήσει να καταλάβει το νησί, επειδή ο Σι θα υπολογίσει ότι το στρατιωτικό κόστος θα ήταν πολύ μεγάλο. Το πρόβλημα με αυτή την άποψη είναι ότι η ίδια η βάση του επιχειρήματος είναι λανθασμένη: Ο Πούτιν δεν θα είχε αποτραπεί ακόμη και αν οι ΗΠΑ είχαν στείλει περισσότερα όπλα στην Ουκρανία νωρίτερα.

Αντιθέτως, κάτι τέτοιο θα τον ανάγκαζε πιθανότατα να δράσει νωρίτερα.

Προσπαθώντας να μεταδώσουν σκληρότητα στο Πεκίνο, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αυξήσει την προκλητική εμπλοκή τους σε επίσημο επίπεδο με την κυβέρνηση στην Ταϊπέι. Έχουν αυξήσει τη στρατιωτική τους παρουσία με την επέκταση των βάσεων στην Ιαπωνία, το Γκουάμ, τις Φιλιππίνες και το Παλάου. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ επιδιώκει πρόσθετη χρηματοδότηση δισεκατομμυρίων για την ενίσχυση της στρατιωτικής ικανότητας στον Ινδο-Ειρηνικό και το αμερικανικό Κογκρέσο επιδιώκει τώρα να εξοπλίσει την Ταϊβάν "μέχρι τα δόντια". Όλες αυτές οι ενέργειες ισχυρίζονται ότι βρίσκονται στη ρητή υπηρεσία της αποτροπής της Κίνας από το να εισβάλει στην Ταϊβάν.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιφέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα.

Ο Σι Τζινπίνγκ είναι εξίσου επιθετικός για την ανακατάληψη του νησιού και έχει σχεδιάσει τον στρατό του για να νικήσει το Ναυτικό και την Αεροπορία των ΗΠΑ σε περίπτωση που επέμβουν σε ένα σενάριο για την Ταϊβάν. Ακριβώς όπως ο Πούτιν δημιούργησε ικανότητα για να αποτρέψει τις προσπάθειες του ΝΑΤΟ να ενισχύσει την Ουκρανία ώστε να μπορέσει να ενταχθεί στη συμμαχία.

Αν το ΝΑΤΟ είχε υιοθετήσει μια πιο διπλωματική προσέγγιση πριν από τον Φεβρουάριο του 2022, πολύ πιθανόν να μην είχε υπάρξει ποτέ πόλεμος και δεκάδες χιλιάδες Ουκρανοί θα ήταν ακόμα ζωντανοί σήμερα. Ομοίως, αν οι ΗΠΑ δαπανούσαν τουλάχιστον την ίδια διπλωματική προσπάθεια με τη στρατιωτική στις σχέσεις τους με το Πεκίνο και την Ταϊπέι, θα ήταν πολύ απίθανο να υπάρξει πόλεμος και εκεί.

Η Κίνα βλέπει από πρώτο χέρι πόσο καταστροφικός ήταν ο πόλεμος για τη Ρωσία και δεν βιάζεται να υποστεί το ίδιο. Αλλά ο Σι μπορεί κάλλιστα να υπολογίσει ότι ο φόβος του για μια de facto συμμαχία μεταξύ της Ταϊβάν και των ΗΠΑ είναι χειρότερος από τη ζημιά που θα υποστεί η Κίνα σε μια μάχη για να κρατήσει την Αμερική μακριά από τις ακτές της. Είναι ζωτικής σημασίας η Ουάσινγκτον να έχει περισσότερα στη διεθνή βαλίτσα της εκτός από τις απειλές ή τη χρήση στρατιωτικής ισχύος. Η Κίνα δεν είναι πλέον ένα αναπτυσσόμενο έθνος που μπορεί να δειλιάσει από τις απειλές του ισχυρού αμερικανικού στρατού.

Η πολιτική της "στρατηγικής ασάφειας" βοήθησε στη διατήρηση της ειρήνης στα στενά της Ταϊβάν για πολλές δεκαετίες. Οι ΗΠΑ διατήρησαν ισχυρή οικονομική δέσμευση με την Ταϊπέι και είχαν ακόμη και χαμηλού επιπέδου διπλωματική δέσμευση, η οποία δεν προκαλούσε αδικαιολόγητα κινεζικούς φόβους. Ο στόχος σήμερα θα πρέπει να είναι η αποτροπή του πολέμου, όχι η προώθηση της πραγματικής ή de facto ανεξαρτησίας της Ταϊπέι. Είναι ολοένα και πιο σαφές ότι όσο περισσότερο χτίζουν στρατιωτική ικανότητα σε απόσταση βολής από την Κίνα, όσο περισσότερο προωθούν τις επίσημες κυβερνητικές σχέσεις με την Ταϊπέι και όσο πιο επιθετικά προωθούν όπλα στην Ταϊβάν, τόσο πιο πιθανός γίνεται ο πόλεμος. Μακριά από το να αποτρέψουν την Κίνα, αυτό θα την προκαλέσει σχεδόν σίγουρα σε πόλεμο.

Σε έναν τέλειο κόσμο, η Ταϊβάν θα ήταν ελεύθερη και ανεξάρτητη, χαράσσοντας τη δική της πορεία στις παγκόσμιες υποθέσεις, απαλλαγμένη από την απειλή εισβολής από τον μεγαλύτερο γείτονά της. Αλλά δεν ζούμε σε έναν τέλειο κόσμο. Ζούμε σε έναν βίαιο και βαθιά ελαττωματικό κόσμο. Οι στόχοι των ΗΠΑ, επομένως, θα πρέπει να είναι να λάβουν τα πιο συνετά μέτρα για να αποτρέψουν την Κίνα από την έναρξη πολέμου και να ενθαρρύνουν την Ταϊπέι να βρει έναν τρόπο συνύπαρξης με το Πεκίνο. Δεν υπάρχει καμία πρόταση να γίνει η Ταϊβάν υποταγμένη στην Κίνα. Μόνο ότι θα επιλέξει να συνυπάρξει ειρηνικά σε έναν ατελή κόσμο.

Με πληροφορίες από: 19fortyfive, LeMonde, UK Parliament

Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα Athenian Herald εκφράζουν τους συγγραφείς τους. Η Athenian Herald δεν φέρει καμία ευθύνη για τις απόψεις που εκφράζονται μέσω της ιστοσελίδας.