Πλειστηριασμοί: η κυβέρνηση μπορεί και πρέπει να επέμβει

Του Μιχαήλ Σωτηρίου

Το μεγάλο αυτό ζήτημα αναζωπυρώθηκε μετά την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου η οποία αποφάσισε οριστικά ότι οι εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις μπορούν να εκτελούν πλειστηριασμούς.

Οι τράπεζες απέκτησαν την δυνατότητα να πωλούν δάνεια και απαιτήσεις με νόμο του 2003 (πρωθυπουργός Σημίτης). Οι διαχειριστές απέκτησαν την δυνατότητα να ενεργούν εκ μέρους του κατόχου των δανείων και απαιτήσεων με νόμο του 2015 (πρωθυπουργός Τσίπρας).

Ούτε η κυβέρνηση Τσίπρα ούτε η κυβέρνηση Μητσοτάκη ασχολήθηκαν όπως θα έπρεπε με το ζήτημα. Όφειλαν να ασχοληθούν γιατί η χώρα πέρασε μια τεράστια οικονομική κρίση και γιατί προσάρμοσε το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο απότομα και βίαια. Ομολογουμένως, τα πλέον αποτελεσματικά μέτρα μπορούσαν και έπρεπε να ληφθούν το 2015 από την κυβέρνηση Τσίπρα. Μαζί με την τροποποίηση της νομοθεσίας έπρεπε να θεσπιστούν και σχετικές διατάξεις που να επέτρεπαν ανακούφιση των οφειλετών. Παραδείγματα υπάρχουν αρκετά και έχουν εφαρμοστεί σε άλλες χώρες. Όπως η παροχή προτεραιότητας στον οφειλέτη να αγοράσει το δάνειο στην συμφωνημένη με το fund τιμή. Οι παρεμβάσεις μετά από χρόνια και αφού έχει παγιοποιηθεί το πλαίσιο, είναι πολύ δυσχερέστερες.

Οι πλειστηριασμοί είναι αναπόφευκτοι. Εφόσον δεν εξυπηρετείται ένα δάνειο αναπόφευκτα ο κάτοχος ή ο διαχειριστής θα διεκδικήσουν τα χρήματα από τον οφειλέτη. Καθυστέρηση του πλειστηριασμού μεγαλώνει την οφειλή και την καθιστά επαχθέστερη. Οι προτάσεις περί παγώματος των πλειστηριασμών μεταθέτουν και διογκώνουν το πρόβλημα, δεν το επιλύουν.

Επίσης, δεν είναι εφικτό να διαγραφούν τα δικαιώματα των κατόχων δανείων. Τέτοια απόφαση δεν θα στεκόταν στα δικαστήρια, ενώ θα οδηγούσε την χώρα σε οικονομικά αδιέξοδα.

Η επιμονή της κυβέρνησης στον εξωδικαστικό συμβιβασμό θα ήταν σωστή αν λειτουργούσε.

Υπάρχουν τρόποι να αμβλυνθεί το πρόβλημα και να βοηθηθούν οι οφειλέτες.

Η αναδρομική μείωση του τόκου υπερημερίας θα ελάφρυνε σημαντικά το βάρος. Δεν νοείται επιτόκιο υπερημερίας 7-8% την περίοδο που το επιτόκιο της ΕΚΤ ήταν 0% ή αρνητικό. Η επιβάρυνση στον οφειλέτη είναι τεράστια.

Ελάφρυνση θα επέλθει και με υποχρεωτικό κούρεμα των εξόδων που χρεώνουν οι διαχειριστές κατά 50%. Μεγάλο μέρος των εξόδων είναι αυθαίρετο ή μη αναγκαίο.

Τα έξοδα και οι τόκοι υπερημερίας δεν θα έπρεπε να ανατοκίζονται.

Οι πρακτικές των εταιρειών διαχείρισης και των τραπεζών πρέπει να ελέγχονται αυστηρά. (Βλέπε σχετικό: Η λειτουργία του γραφείου Οικονομικής Προστασίας Καταναλωτών των ΗΠΑ μπορεί να βοηθήσει στο πρόβλημα διαχείρισης των κόκκινων δανείων).

Τα ανωτέρω μέτρα έπρεπε ήδη να έχουν ληφθεί. (Βλέπε σχετικό: Και όμως υπάρχει λύση για τα κόκκινα δάνεια!).

Είναι χρέος της κυβέρνησης να επέμβει αποφασιστικά. Το πρόβλημα δεν αφορά τους αποκαλούμενους στρατηγικούς κακοπληρωτές. Αυτοί μπορούν να βρεθούν. Αφορά δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες ή εγγυητές οι οποίοι βρίσκονται σε αδιέξοδο. Το αδιέξοδο οφείλεται πολλές φορές στις κρίσεις (οικονομική, πανδημίας, επιτοκίων). Όλο και περισσότερο όμως οφείλεται στις πρακτικές των διαχειριστών και των funds.

Η χώρα δεν θα δυσφημιστεί αν βάλει φραγμό στην ασυδοσία των funds και των διαχειριστών. Θα δυσφημιστεί με νέο κύμα μη εξυπηρετούμενων δανείων το οποίο θα θέσει εν αμφιβόλω τις προσπάθειες αναβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας.

Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα Athenian Herald εκφράζουν τους συγγραφείς τους. Η Athenian Herald δεν φέρει καμία ευθύνη για τις απόψεις που εκφράζονται μέσω της ιστοσελίδας.