Ψηφίζουμε Ερντογάν

Του Γιώργου Σαββίδη

Οι Έλληνες είμαστε ένας αισιόδοξος λαός. Πολλές φορές οι προβλέψεις μας επηρεάζονται συνήθως από τις επιθυμίες μας. Στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις αυτός είναι ο κανόνας. Ενώ η Τουρκία προωθεί σταθερά τις αναθεωρητικές και επεκτατικές στρατηγικές της, εμείς βλέπουμε ευκαιρίες διαλόγου και συνεργασίας.

Στην μεταπολίτευση, πρώτος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πίστεψε ότι οι Τούρκοι είχαν πρόθεση να συνδιαλλαγούν με βάση το διεθνές δίκαιο. Συμφώνησε τον Ιανουάριο του 1975 με τον Μπουλέντ Ετζεβίτ, για παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης των διαφορών των δύο χωρών στο Αιγαίο. Τον Μάιο του 1975 ξανασυμφώνησε με τον Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ την υπογραφή του σχετικού συνυποσχετικού. Οι Τούρκοι βέβαια στο τέλος είπαν ότι συζητούσαν μόνο για συνεκμετάλλευση και η προσπάθεια ναυάγησε. Ο Κ. Καραμανλής επέμεινε και οδηγήθηκε τον Νοέμβριο του 1976 στο Πρακτικό της Βέρνης, όπου συμφωνήθηκε η αποχή από κάθε πράξη στην υφαλοκρηπίδα. Παρά ταύτα, οι Τούρκοι επέκτειναν τις προκλήσεις και διεκδικήσεις (Σεισμίκ και αργότερα Πίρι Ρέις κ.ά.).

Ο Ανδρέας Παπανδρέου προχώρησε στο Ανακοινωθέν του Νταβός με τον Τουργκούτ Οζάλ τον Φεβρουάριο του 1988 και δεσμεύτηκε να μην προχωρήσει σε ενέργειες πέραν των 6 μιλίων. Ακολούθησε το Μνημόνιο της Βουλιαγμένης και το Μνημόνιο της Κωνσταντινούπολης τον Μάιο και Σεπτέμβριο του ιδίου έτους αντίστοιχα. Οι Τούρκοι, παρά τα μνημόνια, αναβάθμισαν τις προκλήσεις και τις διεκδικήσεις προσθέτοντας και την ύπαρξη γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο. Εμείς βλέπαμε ύφεση και ειρηνική συμβίωση και οι Τούρκοι διεκδικούσαν πάνω από 1.000 βραχονησίδες και νησιά.

Πολλοί θυμούνται τα ζεϊμπέκικα και τις κουμπαριές του Γιώργου Παπανδρέου όταν ήταν υπουργός εξωτερικών. Ο Κώστας Σημίτης πίστευε ότι θα μπορούσε να βρεθεί ένα modus vivendi με τους Τούρκους. Αλλά οι Τούρκοι δημιούργησαν το επεισόδιο των Ιμίων.

Η ανάληψη της διακυβέρνησης της Τουρκίας από τον Ερντογάν προκάλεσε γενική ευφορία στην Ελλάδα. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι προσδοκίες για σεβασμό του διεθνούς δικαίου από την Τουρκία και ειρηνική συνύπαρξη διαψεύστηκαν οικτρά. Ο Ερντογάν προχώρησε πολλά βήματα πέραν των διεκδικήσεων των προκατόχων του. Υπέγραψε το Τουρκο-λιβυκό Μνημόνιο, έστειλε επιστολές αμφισβητώντας την Ελληνική κυριαρχία στα νησιά, διεκδικεί το μισό Αιγαίο, επιτίθεται στον Έβρο μέσω των μεταναστών, ετοιμάζεται να εποικίσει τα Βαρώσια και να προσαρτήσει την Κατεχόμενη Βόρεια Κύπρο. Και, ακόμα, κήρυξε τον πόλεμο κατά του Ελληνισμού, Ελλάδας και Κύπρου. Κάποια στάδια αυτού του πολέμου ήδη εξελίσσονται. Στο στρατιωτικό πεδίο, προετοιμάζεται, κτίζοντας ερείσματα με τις προειδοποιήσεις και απειλές, ενώ υλοποιεί ένα θηριώδες πρόγραμμα εξοπλισμών.

Ο Ερντογάν κατάφερε να ξυπνήσουν οι περισσότεροι Έλληνες και να συνειδητοποιήσουν ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να υποχωρήσει από την στρατηγική κατάληψης του Αιγαίου, της Κρήτης και της Κύπρου. Ο Ερντογάν αποφάσισε ότι η Τουρκία δεν είναι δυτική χώρα. Πιστεύει ότι το μέλλον της βρίσκεται στην αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στην ηγεσία των Μουσουλμάνων.

Ο Ερντογάν δεν ενδιαφέρεται για την εικόνα του στην Δύση. Άλλωστε δεν τρέφει καμία συμπάθεια προς τους δυτικούς. Με τις επαναλαμβανόμενες επιθέσεις κατά των Αμερικανών, των Ισραηλινών, των Γάλλων και των άλλων Ευρωπαίων, κατάφερε να δημιουργήσει μεγάλη καχυποψία προς το πρόσωπο του. Η καχυποψία επιτείνεται από τις φιλίες του με την Ρωσία και το Ιράν. Δύσκολα σήμερα βρίσκεται κάποιος πολιτικός στην Δύση, ακόμα και στην Μέση Ανατολή, που να εμπιστεύεται τον Ερντογάν και την Τουρκία.

Η Τουρκία δεν πρόκειται να αλλάξει εξωτερική ή αμυντική πολιτική αν ο Ερντογάν χάσει την εξουσία. Η αντιπολίτευση σύσσωμη είναι περισσότερο εχθρική προς την Ελλάδα και την Κύπρο. Όλα τα κόμματα της Τουρκικής αντιπολίτευσης είναι πιο διεκδικητικά απέναντι της Ελλάδας. Και πολύ πιο επικίνδυνα. Γιατί σχεδόν όλοι οι αντίπαλοι του Ερντογάν έχουν περιβάλει τους εαυτούς τους με ευρωπαϊκή ή δυτική «φινέτσα». Καλλιεργούν προφίλ κοσμοπολίτικο και αποφεύγουν τις ακρότητες. Ήδη έχουν πείσει την Δύση ότι αυτοί είναι «φιλοδυτική» εναλλακτική λύση έναντι του Ισλαμιστή Ερντογάν.

Τυχόν απώλεια της εξουσίας από τον Ερντογάν, θα σημάνει μεγάλο κύμα υποστήριξης προς την Τουρκία, χωρίς η Τουρκία να έχει αλλάξει ουσιαστικά. Τέτοια εξέλιξη σίγουρα δεν ευνοεί την Ελλάδα και ελλοχεύει μεγάλους κινδύνους για τον Ελληνισμό.

Ο Ερντογάν με την ρητορική του έκανε και κάνει ένα μεγάλο δώρο στην Ελλάδα και την Κύπρο. Υποχρέωσε τους Έλληνες αλλά και την Δύση και την Μέση Ανατολή να δουν την πραγματική Τουρκία. Ο διάδοχος του θα διατηρήσει τις Τουρκικές βλέψεις με δυτική «προβιά». Για τον λόγο αυτόν, είναι προς το συμφέρον μας να παραμείνει στην εξουσία ο Ερντογάν. Εν τω μεταξύ, ας μην κάνουμε τα ευχολόγια πολιτική. Να προετοιμαστούμε για την δύσκολη εποχή ενός δυτικοφανούς και πιο επικίνδυνου Τούρκου Προέδρου.

Τα άρθρα και τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα Athenian Herald  εκφράζουν τους συγγραφείς τους. Η Athenian Herald δεν φέρει καμία ευθύνη για τις απόψεις που εκφράζονται μέσω της ιστοσελίδας.